Zabytki Biecza

Mury

Mury obronne zostały wzniesione w średniowieczu na początku XIV wieku. Wraz z 17 wieżami obronnymi o kształtach kwadratowych i okrągłych miały długość około 1200 m. Niestety do dzisiaj zachowały się tylko nieliczne ich fragmenty (częściowo odbudowane), w tym zachowane w całości w zachodniej części miasta: baszta kowalska, zwana też plebańską, dzwonnica, pełniąca również funkcję baszty, oraz baszta radziecka (nazwa pochodzi od rajców bieckich).

Kolegiata Bożego Ciała w Bieczu

Kościół kolegiacki Bożego Ciała w Bieczu to okazała ceglana budowla o halowej konstrukcji. Zaliczany jest do najcenniejszych późnogotyckich świątyń w Polsce południowej. We wnętrzu zachowało się bogate wyposażenie, m.in. ołtarz główny z 1604 r., chór muzyczny czy piękne XVII-wieczne stalle. Kościół zdobi ciekawa polichromia Włodzimierza Tetmajera, godne uwagi są też liczne epitafia i nagrobki.

Ratusz w Bieczu

Ratusz w Bieczu pierwotnie został zbudowany w stylu gotyckim, w drugiej połowie XV w.. Na przestrzeni lat podlegał licznym przebudowom. Obecna bryła ratusza pochodzi z 1830 r. Do budynku ratusza przylega renesansowa wieża z 1569 r., zdobiona sgraffitem. Jest to najwyższa budowla miasta, liczy sobie 56 m. Na szczycie wieży, pod barokową kopułą znajduje się galeria widokowa. W podziemiach wieży zlokalizowane jest średniowieczne więzienie tzw. turma, miejsce wymuszania zeznań tzw. konfesat i przetrzymywania więźniów do czasu egzekucji. Obecnie w budynku znajduje się Urząd Miejski.

Szpital św Ducha w Bieczu

W Bieczu, w południowo – wschodnim rogu wzniesienia starego miasta znajduje się zachowany, lecz w znacznej ruinie, gotycki szpital związany z dobroczynną działalnością królowej Jadwigi. W tym miejscu stał pierwotny szpital św. Ducha fundowany przez Jadwigę w r. 1395 i hojnie uposażony dobrami ziemskimi w Bieczu, Krygu i Libuszy.

Kościół i klasztor franciszkański w Bieczu

Barokowy, jednonawowy kościół (1641-1650) i klasztor (1645-1663) zostały wzniesione przy wykorzystaniu fundamentów i murów dawnego zamku. Pozostałością po zamku są prowadzące do kościoła wielkie drzwi zamkowe ozdobione orłami jagiellońskimi z XVI w. Wyposażenie świątyni to przede wszystkim ołtarz główny oraz barokowe ołtarze boczne z XVII w. Po dwóch stron ołtarza głównego znajdują się witraże św. Franciszka i św. Antoniego z 1908 r., natomiast w lewym ołtarzu bocznym mieści się rzeźba Matki Boskiej w stroju szlachcianki - zwanej Matką Boską Biecką - z XVI w. W klasztornej bibliotece zgromadzone zostały bezcenne inkunabuły z XV w. Przechowuje się tam ponad 2000 bezcennych ksiąg. Na dziedzińcu klasztornym zlokalizowanych jest 14 kaplic Męki Pańskiej. Kościół i klasztor otoczone są XVII-wiecznym murem, w którym zachowały się otwory strzelnicze.

Kromerówka

Kromerówka - która tak naprawdę nigdy nie należała do Kromera. Budynek został wzniesiony w 1519 r. czyli dopiero 7 lat po narodzinach Kromera. Należał do zamożnej rodziny Chodorów. Wewnątrz zachował się oryginalny rozkład pomieszczeń i wystrój architektoniczny. Na uwagę zasługują rzeźbione kolumny międzyokienne z 1612 r. Obecnie znajduje się tu Muzeum Regionalne. Zbiory muzeum obejmują zabytki kultury materialnej, ludowej, sztuki i numizmatyki.

Dom Barianów-Rokickich

Dom Barianów-Rokickich, tzw. Stara Apteka jest budynkiem z 1523. Niedługo po wybudowaniu dom nabył Marcin Rokicki i urządził w nim aptekę. Budynek rozbudowali kolejni spadkobiercy Rokickiego. Od XVII w. budynek przestał pełnić funkcję apteki i wielokrotnie zmieniał właścicieli. Dopiero w 1963 roku nabyła go Miejska Rada Narodowa.